Owe słowo wpisuje się w jedno z najdziwniejszych w języku polskim. Co, ciekawe oznacza ono żywność. Nawet w najmniejszym stopniu nie przypomina ono nazwy owoca, mięsa, czy słodyczy ani picia.Jednak pomimo określonej tematyki – żywności może kojarzyć się z czymś zupełnie innym.
Z czym?
Otóż, znając taką zabawę, jak usuwanie liter z wyrazu, czy dodawanie ich można stworzyć samemu jeszcze dziwniejsze, które jednak mają pewien sens, a nawet bawiąc się literami możemy odkryć słowa, których dotychczas nie znaliśmy, ale przez przypadek je ułożymy.
W tym przypadku wystarczy zamienić literę w na r i powstanie – Rituały.
Wyraz ten, co prawda nie ma swojej oryginalnej formy, ale można skojarzyć, że chodzi o Rytuały. Wiktuały nie są słowem ogólnie znanym w społeczeństwie. Natomiast je oraz inne w kategorii najdziwniejszych mogą znać osoby specjalizujące się w zawodach polonisty, pisarza, Profesor Kultury języka, bibliotekarz.
Słowo Wiktuały może mieć wiele skojarzeń. Tak naprawdę tyle, ile jest ludzi na świecie. Jedni mogą zgadzać się z podanymi zdaniami, a inni mówić o sowich pomysłach.
Według strony Polszczyzna.pl Wiktuały nie tylko są produktami spożywczymi, ale również jako słowo brzmią, cytując ‘’nieco dostojnie’’. Jest w tym racja. Czytając je można wyobrazić sobie duże, wysokie kolumny w dawnych, czy obecnych zamkach, architekturach. Ciekawe jest to, że słowo samo w sobie jest uznane za jedno z najdziwniejszych ma, a posiada w sobie pewną normalność, a zarazem oryginalność. Przy powtórzeniach go można zwrócić uwagę na pewną jego potęgę. Nie mowa, tu jednak o sile tego słowa względem charakterystyki, a nazewnictwa.
Gdy mówimy o charakterystyce słowo odzwierciedla kolor, wagę, ilość, czy objętość przykładowo. Natomiast nazewnictwo różni się tym, iż można przy nim nasunąć pewne myśli wizualne. Niektóre słowa, które wydają się być dla kogoś nic nie znaczące mogą swoją nazwą nadawać pewnego charakteru. Stanowić dla kogoś skojarzenie. Tak, jak i w przypadku owego.
Choć artykuł dotyczący objaśnienia słowa powinien zaczynać się od jego wytłumaczenia i tym samym autor napisałby o jego pochodzeniu dziś będzie inaczej. Lecz nie tylko tu.
Zdarza się, że choć fabuła ma swój koniec to, co miało miejsce na początku, ale nie zostało uchwycone nadaje znaczenia jako jeden z ważniejszych elementów końcowi.
Pora przybliżyć to budzące zarówno zaciekawienie, jak i architektoniczne słowo.
Pochodzi ono z łacińskiego przymiotnika – victuallis dotyczący jedzenia, odnosi się do pokarmów. Wiktuały określony jest jako rzeczownik plurale tantum, czyli rzeczownik formy mnogiej.
