Minister [łac.]:
członek naczelny organu zarządzająco-wykonawczego Rady Ministrów i zarazem jednoosobowy naczelny organ administracji publicznej, kierujący określonym jej działem; powoływany w Polsce przez prezydenta na wniosek premiera (1952–89 powoływany i odwoływany przez sejm, a między sesjami sejmu przez Radę Państwa).
— definicja Encyklopedii PWN
Po przytoczeniu definicji zajmijmy się samym słowem. Wzięło się ono od łacińskiego wyrazu „minister” oznaczającego „sługę, pełnomocnika” (od ministarare- służyć, podawać do stołu). Pojawia się więc interpretacja, że minister jest sługą państwa, dbający o nie w określonych dziedzinach.
Co ciekawe jest to słowo podobne w wielu językach, polski minister i francuski ministre zapewne mają jednego wyżej wymienionego łacińskiego przodka.
Od zera do zwierzchnika
Początkowo minister spełniał funkcję antonimu magistra (zwierzchnika/przełożonego). Z biegiem czasu wyrazy zmieniły swoje znaczenie, magister został mistrzem dziedziny naukowej a minister wysokim urzędnikiem. Można humorystycznie stwierdzić, że minister magistra w hierarchii wyprzedził.
Prawie jak minister sprawiedliwości
Ostatnimi czasy słowo to wzbudziło pewne kontrowersje swoją formą żeńską, która jest coraz częściej używana w mediach- ministra. Niektórzy doszukują się w tej odmianie zamachu na jego ministerską godność, dyktowaną fanaberią i brakiem szacunku do naszego pięknego języka. Jednak nic bardziej mylnego. Feminatywa ministra nie powstała przez przyszycie ministrowi dodatkowej kończyny w postaci „a” będącego w naszym języku częstym wyznacznikiem form żeńskich, tylko, tak jak minister, została zapożyczona z łaciny. Stwierdziłabym nawet, że zapożyczenie zostało dopełnione, dzięki uwzględnieniu feminatywy.
Ministerstwa w Polsce
W tym momencie w naszym kraju funkcjonuje 19 ministerstw. Ich pełną listę ze wszystkimi informacjami i jednostkami podległymi możemy znaleźć na oficjalnej stronie rządu.
