Jest to specyficzne i bardzo rzadko używane słowo, które zapewne znane jest tylko i wyłącznie osobą, które kiedykolwiek usłyszały:
,,Będzie Pan/Pani potrzebować okularów korekcyjnych ze względu na postępującą wadę wzroku” – od lekarza okulisty.
Zatem czym jest dioptria?
U pacjenta cierpiącego na nieostre widzenie określenie te ma na celu przekazanie innym okulistom,optykom lub optometrystom informacji o tym w jaki sposób, czy jak mocno, soczewka lub cały układ optyczny oka skupiają lub rozpraszają przechodzące przez nie światło. Określenie ilości dioptrii ma więc na celu wskazanie wielkości i rodzaju zdiagnozowanej u pacjenta wady wzroku.
W jaki sposób dioptrie są stosowane w okulistyce i w optometrii?
W zależności od wielkości i rodzaju wady wzroku u pacjenta, zdolności skupiające soczewek mogą przyjmować wartości dodatnie oraz ujemne. Moc okularów określamy za pomocą specjalnych badań okulistycznych, które składają się zazwyczaj z dwóch etapów:
- wykonanie komputerowego badania wzroku z użyciem autorefraktometru – umożliwia obiektywne określenie wielkości, występującej u pacjenta wady wzroku
- przeprowadzenie badania za pomocą soczewek próbnych oraz tablic okulistycznych – w tym podczas dobierania mocy korekcji, brane jest pod uwagę też to, jak czuję się pacjent z zastosowaniem konkretnej soczewki.
Najpopularniejsze wady wzroku to:
- nadwzroczność- korygowana szkłami skupiającymi (dioptrie dodatnie)
- krótkowzroczność- korygowana soczewkami rozpraszającymi (dioptrie ujemne)
- astygmatyzm (niezborność)- korygowanie na podstawie dioptrii i osi astygmatyzmu
- starczowzroczność- dioptrie dodatnie
Wszystkie szkła, które są używane w przypadku nadwzroczności oraz starczowzroczności to soczewki sferyczne. Jeśli dioptria jest dodatnia są one wypukłe i stworzone z wycinka kuli. Natomiast dioptrie ujemne wymagają soczewek wklęsłych z wycinków sfery. Astygmatyzm jest wyrównywany szkłami cylindrycznymi, które w płaszczyźnie pionowej nie mają mocy, ale w prostopadłej skupiają lub rozpraszają promienie.
